کد مطلب:320168 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:484
تحصیلات بهاء الله
گزارش عزیه خانم از سواد آموزی و سیر تحصیلات برادرش میرزا حسینعلی در خانه و بیرون خانه، با توجه به تفاوت سنی بسیار كم آن دو و محشور بودن دائمی با یكدیگر در خانه، و بعد ها در سیر حركت به بغداد و همراهی در كیش و آئین تا قبل از جدائی، گزارشی مستند و قابل قبول است. او درس آموزی در خانه و اشتغال به درس و اهتمام به مشق و فراگیری عربیت و ادبیت و مطالب حكمت و عرفان و تحصیل دائمی مطالب در اثر معاشرت با حكما و عرفا و درویشان را اینگونه بیان می كند و خطاب به عبدالبها چنین می گوید:"جناب میرزای ابوی كه از بدایت عمر كه به حد بلوغ رسید بواسطه فراهم بودن اسباب و گرد آمدن اصحاب، اشتغال به درس و اهتمام به مشق داشته آنی خود را از تحصیل مقدمات فارغ نمی گذاشتند. پس از تحصیل مقدمات عربیت و ادبیت، به علم و حكمت و مطالب عرفان مایل گردیده كه به فواید این دو نائل آیند چنانكه اغلب روز و شب ایشان به معاشرت حكمای ذی شان و مجالست عرفا و درویشان مشغول بود وقتی كه صور اسرافیل ظهور دمیده شد ایشان مردی بودند كه اكثر كلمات و عبارات عرفا و حكما را دیده و اغلب علائم آثار ظهور را شنیده و فهمیده... "(صفحه 5) لذا از نظر او، بهاءالله علاوه بر دانش های مقدماتی مر سوم آن زمان (مثل ادبیات فارسی وعربی)، اغلب كتابها و آثار حكما و عرفای بزرگ را مطالعه نموده و با اصطلاحات آنها آشنا شده و تمام روز و شبش به معاشرت با عرفا و حكما و شعرا و درویشان می گذشته است. همین مضمون را در صفحات 21 و 23 هم آورده و بر آن تاكید می كند:" كسی كه از بدایت عمر از صرف و نحو و معانی و بیان، آگاه و از دواوین شعراء عرب و عجم با اطلاع از كتب تواریخ و سیر باشد و از مطالب حكما و عرفا مستحضر، شب و روز با عرفا و دراویش محشور و در نظم و نثر نویسی معروف و مشهور... " و در جایی دیگر (صفحه 20) تعجب خود را از چنین درس آموخته ای بیان می دارد:" خیلی تعجب دارم كه شخصی مدت شصت هفتاد سال تجربه ها كند و اطلاعات حاصل نماید و همیشه عمرش صرف مصاحبت عرفا و حكما و دراویش باشد، ادعایی كند كه... "او در مورد ایام اقامت در بغداد هم این چنین گزارش می كند:"پس از خلاصی از حبس، به جانب بغداد روانه شدند چندی در آن سرزمین اقامت نموده و اغلب ایام را به مصاحبت احباب و معاشرت اصحاب و مطالعه بیان و مجالست اهل ایقان به سر برده گویا از كلمات حضرت نقطه (باب) به غلط چنین فهمیدند كه معادی و حشری و ثوابی و عقابی و سزائی و جزائی غیر از این عالم نیست... " (صفحه 7) نكته دیگری كه عزیه خانم گزارش می كند و پرده از روی یك راز تاریخی بر می دارد تمرین كردن نگارش بر اساس تقلید از نوشته های باب است. او به تفصیل شرح می دهد كه چگونه بهاءالله دستور می دهد همه نوشته های باب را از هر كجا كه بوده توسط فرزندش محمد علی و همسرش (مادر محمد علی) نزد او آورند و آنها چنین می كنند و به سفر می روند و آثار باب را از گوشه و كنار در بقچه كرده و نزد او می آورند و كسی علت آن را نمی فهمد اما از چشم نقاد وزیرك عزیه خانم دور نمی ماند و راز برملا می شود: "لیكن مردمان با ذكاوت و نفاد و نفوس با فطانت وقاد البته می دانند برای چه بوده و در انجام خیال ایشان چه فایده داشته است: اولا مداومت و ممارست به آن آیات مباركات تامل كه برایش حاصل شود كه در وقت ادعا بهمان سبك بتواند چیزی بگوید و بنویسد(!) ثانیا... "گزارش های دیگری نیز در این كتاب در همین موضوع هست كه به همین مقدار بسنده میكنیم. این گزارش ها برای پژوهشگران از آن جهت اهمیت می یابد كه دانسته شود بهائیان میرزا حسینعلی بهاءالله را، امی و درس ناخوانده می دانند و بر این مطلب هم در كتابها شان پافشاری می نمایند... !